Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

ΑΠΟΨΗ : Για χάρη του βασιλικού (χρέος) ξεραίνεται και η γλάστρα (ευρώ)





Του Περικλη Γκογκα* / pgkogkas@ierd.duth.gr

Αναμφίβολα στη χώρα μας περνάμε μοναδικές και ιστορικές στιγμές. Σε αυτές τις καθοριστικές ώρες για το μέλλον της χώρας μας αλλά και της καθημερινότητάς μας οι αλλοπρόσαλλες, ευκαιριακές και ανακριβείς φωνές είναι αναρίθμητες. Υπάρχει μια παντελώς αβάσιμη αισιοδοξία ότι η απεμπλοκή από το ευρώ θα μας οδηγήσει εκεί που βρισκόμασταν τη δεκαετία του 1990 ή, όπως ακούμε, στους υψηλότατους ρυθμούς ανάπτυξης που είχε η χώρα μας τη δεκαετία του ’50-60.
Ομοιες είναι οι φωνές που μιλούν για τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της Αργεντινής. Ναι, πραγματικά, μετά μια καταστροφή όταν το ΑΕΠ μιας χώρας πέσει από το 1.000 που είχε ρυθμό ανάπτυξης 2% στο 100 μπορείς να έχεις ρυθμό ανάπτυξης 6% που είναι και το μέγιστο που έχουμε πετύχει ποτέ. Τριπλάσιοι ρυθμοί ανάπτυξης, αλλά το εισόδημα είναι στο ένα δέκατο αυτού που ήταν πριν. Αυτό θέλουν όσοι μιλούν για ανάπτυξη έξω από το ευρώ;
Ούτε λύση είναι η επίσης δημοφιλής και λαϊκίζουσα ιδέα του να παράγουμε τα πάντα μόνοι μας. Ο λόγος που εισάγουμε πατάτες από την Αίγυπτο είναι η θεωρία του συγκριτικού πλεονεκτήματος του Ricardo: είναι πιο παραγωγική-φθηνή σε αυτό και έτσι απελευθερώνονται παραγωγικοί πόροι από τη μη παραγωγική/ανταγωνιστική παραγωγή πατάτας στη χώρα μας για την παραγωγή άλλων αγαθών στα οποία είμαστε πολύ περισσότερο ανταγωνιστικοί όπως υψηλή τεχνολογία, που δεν γνωρίζουν οι πολλοί. Δεν είναι απόφαση της κακής Ευρώπης να μην παράγουμε πλέον καπνό, ζαχαρότευτλα και άλλα γεωργικά προϊόντα. Δεν απαγορεύτηκε η παραγωγή τους, απλά σταμάτησε η επιδότηση.
Δεν υπάρχει καμία «επιστροφή» στη δραχμή. Η υιοθέτηση ενός άλλου νομίσματος, όπως και να λέγεται αυτό, είναι αποδοχή της πλήρους αποτυχίας και ακραίας χρεοκοπίας με όλα τα άσχημα παρεπόμενα για την καθημερινότητά μας.
Η χώρα ήταν τις δεκαετίες του ’50-60 πρώτη στον κόσμο σε ανάπτυξη, αλλά σε αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο και το νομισματικό σύστημα του Bretton Woods, κάτι ανάλογο του ευρώ: δεν είχαμε ανεξάρτητη νομισματική πολική γιατί η δραχμή ήταν συνδεδεμένη με σταθερή σχέση με το δολάριο. Αυτό οδήγησε σε σταθερότητα (δεν αυξάναμε αυθαίρετα την ποσότητα χρήματος), χαμηλό πληθωρισμό και χαμηλό ρίσκο που μπορούσε να προσελκύσει ξένες και εγχώριες επενδύσεις. Με την κατάργηση του Bretton Woods το 1974 έγινε εύκολη από την -τότε ελεγχόμενη από την κυβέρνηση- Τράπεζα της Ελλάδος η ανεξέλεγκτη «εκτύπωση» δραχμής-πανάκεια. Αυτό δημιούργησε το δίκοπο μαχαίρι που απειλεί πλέον την κοινωνία μας: αύξηση του δημόσιου χρέους από 24% το 1974 σε 60-70% τη δεκαετία του ’80 και στο 100% του ’90 με ταυτόχρονο πληθωρισμό μέχρι και 25%.
Ούτε αποτελεί ρεαλιστική και υπεύθυνη στάση το «ήδη πεινάμε, η δραχμή τι κακό μπορεί να μας κάνει;». Δυστυχώς υπάρχουν και πολύ χειρότερα: βενζίνη στα 6 ευρώ το λίτρο που θα δίνεται με δελτίο όπως και άλλα βασικά αγαθά που βασίζονται σε εισαγωγές, κατάρρευση συστήματος υγείας, εθνικής άμυνας, πληθωρισμός 50-100% κλπ.
Η λύση δεν είναι στα άκρα («ναι» στο Μνημόνιο - έξω από το ευρώ), αλλά ένα πραγματικό haircut 50-60% επιπλέον, με εξαίρεση τους μικροεπενδυτές, και τα ασφαλιστικά ταμεία, 100% στα ελληνικά ομόλογα που έχει στο χαρτοφυλάκιό της η ΕΚΤ, και 30% στα ιδιωτικά τραπεζικά δάνεια, άμεση δημιουργία του ευρωομολόγου, περίοδος χάριτος 3-4 για την πληρωμή των δανειακών μας υποχρεώσεων, αφού ορθοποδήσει η οικονομία μας, νέο απλό και αμετάβλητο φορολογικό σύστημα, μείωση ΦΠΑ, ειδικού φόρου στα καύσιμα, φόρου εισοδήματος και ανάπτυξη άμεσου και σκληρού εισπρακτικού και δικαστικού μηχανισμού, εύκολη δημιουργία νέων επιχειρήσεων και πολλά άλλα.
Σε μια εποχή σκληρού διεθνούς ανταγωνισμού η χώρα μας πρέπει να προτάξει και να εκμεταλλευτεί τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Το ανθρώπινο δυναμικό! Η Ελλάδα κατέχει μία από τις πρώτες θέσεις στον κόσμο σε αριθμό διδακτορικών -εξειδικευμένων επιστημόνων- σε σχέση με τον πληθυσμό. Είναι οι ίδιοι που, ενώ στην Ελλάδα υποαπασχολούνται ή μένουν άνεργοι, καταλαμβάνουν σημαντικότατες θέσεις στην Ευρώπη, την Αμερική και άλλες ανεπτυγμένες χώρες. Αυτό το κεφάλαιο η χώρα μας το αγνοεί επιδεικτικά εδώ και πολλές δεκαετίες με τα γνωστά αποτελέσματα.
* Επίκουρος καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης και Διεθνών Οικονομικών, Τμήμα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Ανάπτυξης, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Απάντηση στα "10 Αναπάντητα Ερωτήματα ενός Καθηγητή του Αριστοτελείου"



Ενάντια στη σύγχυση και την παραπληροφόρηση 


Η διάλεξη αυτή έγινε στο τμήμα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Ανάπτυξης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης με αφορμή αίτημα φοιτητών για απάντηση στο email που κυκλοφορεί με τίτλο: «Τα 10 αναπάντητα ερωτήματα ενός καθηγητή του Αριστοτελείου»
Στην συνέχεια απαντώνται τα «αναπάντητα» αυτά ερωτήματα καθώς επίσης αποδομούνται και αντικρούονται πολλοί άλλοι μύθοι για την Ελλάδα. 


Κατεβάστε το από εδώ: